"Weronika postanawia umrzeć" Paulo Coelho

Umiera się na wiele sposobów: z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu...

Umiera się nie dlatego by przestać żyć, lecz po to by żyć inaczej. Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, wówczas śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie. Weronika postanawia umrzeć bez wyraźnego powodu, bez żalu i bez patosu. Może dlatego, że przez ciągłe szukanie zbyt łatwych rozwiązań sprawiła, że jej życie stało się mdłe, jak potrawa bez przypraw, pozbawione ziarna szaleństwa. A gdzie szukać szaleństwa, jeśli nie w domu wariatów, pośród tych, którzy obdarzeni nim zostali w nadmiarze? Weronika uczy się na nowo życia, poznaje siebie samą, zmartwychwstaje. Weronika chce żyć inaczej...


Osobiście uwielbiam tą książkę. Dała mi dużo do myślenia. Zrozumiałam wiele rzeczy, obejrzałam świat oczyma Weroniki, która tak naprawdę była bardzo podobna do mnie. Sama nie wiem co mogę napisać o tej książce. Nawet nie wiem czy w dobrym miejscu ją umieściłam, bo dla mnie kategoria tej lektury to właśnie psychologia. Każdy czytający ją może odnajdywać we fragmentach własnego siebie. Czytając myśli się nie tylko o całej sytuacji w książce, ale także o własnym życiu. Czasami lepiej nie zaglądać do takich opowieści, bo samemu można nagle postanowić umrzeć...
Mimo to, polecam. Polecam, polecam, polecam serdecznie. Paulo Coelho jest świetny, a ta książka to jedna z lepszych lektur tego autora jakie czytałam.

czytałam jako chyba pierwszą książkę Coelho i naprawdę fajna. : D właśnie tak samo jak lipie dała mi wiele do myślenia i strasznie zaskoczył mnie koniec ; >

Muszę znaleźć tę książkę. Może być ciekawa, a opis wydaje się świetny. Mam andzieję, ze ją znajdę

swoją drogą, jestem strasznie ciekawa ekranizacji bo jeszcze nie widziałam, ale słyszałam że niby tragedia, beznadzieja i tak dalej.

Ja miałam ochotę iść na to do kina, ale leciało tylko jeden dzień. Nie ma to jak bełchatowskie kino. ;d

Książka mi się bardzo podobała, zresztą wszystkie książki Coelho mają coś specyficznego w sobie i skłaniają do refleksji. Film również widziałam i standardowo jak to przy ekranizacjach, zawiodłam się. Momentami był nudnawy, zresztą udowodnił tylko, że Coelho ujmuje przede wszystkim stylem pisania, opisami, emocjami i tymi mądrościami a tak naprawdę wiele się w nich nie dzieje. Mimo, że motyw naprawdę ciekawy, to zdecydowanie nie udało się przekazać tych przeżyć choćby w jednej setnej.

A ja myślę że tą książkę można zrozumieć tak naprawdę tylko wtedy, kiedy się już coś przeżyje... I to nie "coś", pokroju obserwowania tego co się dzieje komuś... Nie chcę ujmować nikomu postrzegania świata, ale jak się osobiście doświadczy tragedii samobójstwa we własnym kręgu, można zrozumieć prawdziwy przekaz... Bo mało kto wie, że sam Coelho próbował popełnić samobójstwo i leczył się z zakładzie dla chorych umysłowo po całym zdarzeniu, i prawdopodobnie książka powstała właśnie na podstawie własnej , ale i poznanych tam ludzi refleksji na temat życia i śmierci... Więc czy można tą książkę "fajną"...? Nawet uznanie jej za ciekawą wydaje mi się trochę zbyt małostkowe... Ale ja się czepiam jak zwykle

Uwielbiam Coelha. Nie umiem nawet poustawiać sobie, któaz jego książek była tylko najciekawsza. Każda była inna każda była dobra. Weronika należy do trudnych książek, a ja takie właśnie lubię Trudne i dające do myślenia. Jestem na tak.