Historia Dariusa Millsa

Nudziło mi się trochę ostatnio i znalazłam pomysł na nowe opowiadanie. Dzisiaj prolog. Czekam na opinie i krytykę.^^
***
PROLOG

Darius wstał i podszedł do regału z książkami. Chwilę grzebał w swojej biblioteczce, jednak po chwili znalazł to, czego szukał. Wyjął gruby album ze zdjęciami i rozsiadł się wygodnie w swoim fotelu dyrektora GMajor.

Był dumny z tego, co osiągnął. Spełnił swoje marzenia, mimo przeszkód, które stwarzał mu los. Wiedział, że to dzięki wytrwałości, która była jego wielką zaletą. Jeśli chciał coś mieć, mógł coś mieć. Teraz już posiadał poczucie własnej wartości.

Po chwili jego myśli wróciły do albumu, który leżał przed nim. Miał złotą okładkę z wygrawerowanym nazwiskiem: Darius Mills. W końcu było go na to stać.

Powoli przewracał strony i uważnie oglądał każde zdjęcie.
- Cholera, z tego dałoby się zrobić niezłą książkę.- roześmiał się mężczyzna.
Na kolejnym zdjęciu coś szczególnie zwróciło jego uwagę. Zmrużył oczy i zaczął przyglądać się drobnej, uśmiechniętej twarzyczce, która widniała na tej kartce.

Stracił ją. Stracił ją przez swoją bezsilność i brak środków, by tę siłę nabyć.

Przez chwilę zastanawiał się, co by było, gdyby... Nie. Nie warto o tym myśleć. Przecież nie miał wyboru.

Jeszcze przez chwilę patrzył na zdjęcie, po czym wyszedł z gabinetu i powiedział do sekretarki:
- Przyślij mi tu Tommy'ego.

podoba mi się!
Wreszcie coś nowego - Darius - tej postaci zwracam stanowczo za mało uwagi.
Oby tak dalej

właśnie, wujek Di, mało kto poświęca mu więcej uwagi, fajnie.
czekam na więcej.

Mnie też się podoba

czekam na dalszy ciąg.
opowiadanie o wujciu D to bardzo oryginalny pomysł. Brawo.

Dzięki wszystkim :*:

Fajne, fajne, nieźle się zapowiada.
Popieram poprzedniczki- pomysł z opowiadaniem o wujku Di jest naprawdę świetny.

Brawo, czekam na więcej

Genialne. Czekam na pierwszy odc.

Czekam.
Bardzo mnie zaciekawiło.
Wujek Di i jego historia. Ciekawie...;]

Kiedy dalszy ciąg?
fajne to. ;p
tylko odrobinę dłuższe mogłoby być. xD

Znowu dziękuję, nie myślałam, że tak będzie się podobało :*
A na razie takie krótkie, bo to tylko prolog, odcinki będą dłuższe.

kiedy pierwszy odcinek?

Prawdę mówiąc, sama nie wiem...

a masz już jakiś zarys? pomysły?

Mam, ale muszę je jeszcze jakoś złożyć w całość.

aha, narazie bardzo fajnie się zapowiada

Dzięki jeszcze raz :*:

nie ma za co :*:

Naprawdę fajne Czekam na więcej

No cóż. Pierwszy rozdział. Pisany trochę na siłę, bo wena kompletnie mnie opuściła, więc to nie jest nic wspaniałego. Może z drugim pójdzie trochę lepiej.

Rozdział 1- Where'd you go?

Był już na miejscu pół godziny wcześniej niż byli umówieni. Mounier's, elegancka restauracja, jedna z najdroższych w całej Ottawie. Wszędzie złote i marmurowe wykończenia. To była restauracja godna tego, co miało się tu za kilkanascie minut stać.
Wszystko dopięte na ostatni guzik. Darius wydawał różne polecenia kelnerom przez słuchawkę, którzy tego wieczoru mieli być na każde jego skinienie.
- Gdy zauważysz, że skończyło nam się wino, masz przyjść i nam dolać. Oczywiście, że tego samego! Za kogo ty mnie masz?! Rocznik '65, a nie '66! Zapamiętaj!
Mężczyzna nerwowo rozejrzał się po całej sali. Na stoliku czerwone róże, które miał jej wręczyć od razu po tym, jak przyjdzie. Obok kwiatów pierścionek z brylantem, który założy jej dziś na palec.
Darius był zadowolony, spoglądając na to wszystko. Lubił Ariel i chciał się ustatkować, czyli według niego wszystko wskazywało na to, że podjął dobrą decyzję. Nie był zwolennikiem czekania na Tą Jedyną. Nie chodziło mu o szczęście przy boku ukochanej żony. Źródłem szczęścia miała być dla niego kariera.


- Co tu się dzieje?- głośno zapytała kobieta. Jeden rzut okiem na salę wystarczył, by stwierdziła, że cos jest nie tak. Przecież zawsze było tu sporo osób, a teraz nigdzie nikogo nie było. Poza tym w Mounier's dekorowali stoły gerberami, a na jedynym udekorowanym stoliku ewidentnie stał wielki bukiet okazałych czerwonych róż.
- Co tu się dzieje?- powtórzyła.
- Ariel, usiądźmy.


Cieniutkie brwi dziewczyny podjechały wysoko do góry.
- Sama nie wiem... To przecież nie miało być nic poważnego, chciałam się zabawić.- Ariel była wyraźnie zakłopotana. Nie chciała się wiązać. Uznała więc, że bagatelizacja sprawy, to jedyne, co mogła i- być może- co powinna zrobić. - Chodziło mi o dobrą zabwę, tylko o nią. - przygryzła wargę.
Darius siedział naprzeciwko niej i próbował pojąć jej słowa. Rozumial każde osobno, ale złozone razem nie stanowiły dla niego żadnego sensu. - No tak... masz rację... nie wiem, co mnie napadło...- z ogromnym wysiłkiem zdobył się na jedyne słowa, które należało w tym momencie powiedzieć.
- Czyli wszystko w porządku?
- Jasne.


Inaczej wyobrażał sobie tą rozmowę. W jego wyobraźni wszystko szło gładko. Wszystko było zaplanowane w najdrobniejszych szczególach. Nie było planu B, nie było innych mozliwości. A jednak wszystko legło w gruzach.
Darius siedział na podłodze, tępym wzrokiem gapiąc się na pierścionek. Miał być teraz na jej palcu. Mieli być teraz narzeczonymi, a nie przyjaciółmi. Nie chodziło o to, że Ariel złamała mu serce. To był szok, że cos poszło nie po jego myśli. Wydawało się to nieludzkie,lecz każdy, kto choć troche go znał wiedział, że jego sercem panowały duma i godność. Skoro ktoś stanął mu na drodze do tego, czego chciał, trzeba było go usunąć, nawet jeśli to właśnie ta osoba była tą zachcianką.


-Słyszałem o wszystkim, stary. Niemiła sprawa. - Darius usłyszał głos Andre. Jego najlepszy kumpel poklepał go po ramieniu.- Ale nie martw się. Wybierzemy sie do jakiegos klubu i poderwiesz jakąś laskę.- Andre wyszczerzył się, wyraźnie zadowolony ze swojego pomysłu.
- Ariel to przeszłość. Dam sobie radę sam.- mruknął.
- Ale może...
- Daj mi spokój.


Ariel to przeszłość... Czy na pewno? Nie był zadowolony z jej odpowiedzi. Wolałby być w tym momencie z nią. Po prostu był nią zauroczony. Wydawało mu się, że mogliby byc całkiem dobraną parą. Gdyby tylko chcieli... A jednak ona nie chciała... No cóż. Jeśli nie ona to inna.

Ciekawe. Teraz już nie będzie tylko Jommy, ale jest juz i darius i Hunter. Fajnei się zapowiada:)