The National Military Cementery - Ottawa

- Ekhm... No więc... To... Ja zostawiłam ciasto w piekariku! Do jutra! - Pats upuściła kijek na eks - genitalia Garry'ego i uciekła.

(Ja też spadam.)

*wreszcie polazła-myśli Fire patrząc na oddalającą się Patsy. Lek/tomanka kurde -.- *

-Cicho mst! Tak, wiemy, że to straszny widok, ale opanuj się - Fire podaje Rozonowej papierową torebkę ze zdjęciem Tima. - Oddychaj. I powiedz nam lepiej czy masz jakiś pomysł na zreperowanie go, bo facet z jelitem na wierchu długo nie pociagnie. [Szczególnie jak go ktoś za jelito pociągnie...]

-Oj dziewczyny może go tak zostawymy... Nich skona w męczarniach... Rano White się nim zajmie.... A raczej tym co z niego zostanie- mówi Monia

-Hm... To byłoby niehumanitarne.- Fire drapie się po głowie
-A to było humanitarne!?-trafnie zauważa monia.
-Wiem! Wsadzmy go do grobu!- krzyczy mst.

MST:


Monia:
:ilousiu:

Fire:
:confuse:

-To wsadzamy go do tego grobu..?- pyta nieprzekonana do tegopomysłu Monia

Fire:


-To nie jest dobry pomysł.... Lepiej zaczekajmy tu chwilę.

Dzewczyny siadają na jednym z grobów, a Garry się wykrwawia...

-Nie no nie mogę na niego patrzeć... Niedobrze mi- mówi słabym głosem Monia

(spadam na chwilę... obiadek czeka)

MST: możemy go tam wsadzic...
Chyba,że go komuś podrzucimy xD

-Dobry pomysł... Tylko komu go podrzucić...?

- Może komuś,kto mieszka blisko?

-To chyba tylko innym zmarłym... Zostawmy go narazie... I tak... (tu Monia sprawdza puls) nie żyje...

- No brawo.Ja nie wiem jak tu się znalazłam,wyszlam z domu po chleb i jestem tutaj
MST bezradnie rozdkłada ręce
- Gdzie reszta?

-Wcięło... Zmyli się... Pewnie wrócą...

- Cholera,będzie na nas.On musi być ciężki!

Dziewczyny, co wy zrobiłyście?! To porwanie nie miało zakończyc się śmiercią! Chyba...

Jak to określiłam na gg impreza na cmentarzuprzerodziła się w zbrodnię...
A ja miałam być policjantką... :leze!:

jezu dziewczyny zostawić was na chwilę...

gdzie jest GARRY??

wy chyba macie jakieś skłonności sadystyczne :leze!:

wy?! wy?! wy?!

ja się chciałam tylko z niego pośmiać, a wy od razu z ogniem i ostrzem!

[White dostrzegła zwiniętego w kłębek mężczyznę w damskich ciuszkach, ukrytego za starym pomnikiem. Podeszła do niego i delikatnie podniosła jego twarz. Był słaby ale jeszcze można było go uratować. White wyprostowała się i chwyciła za telefon spoglądając na lekko przerażoną całą sytuacją Lockit. Puszcza do niej nieznaczny uśmiech wybiera numer.

- Cześć, potrzebuje pomocy..... Nie jest z nim dobrze.... Pamiętasz jak Ci mówiłam wczoraj gdzie jadłyśmy śniadanie.... Tutaj jestem. OK.... Czekamy.

White spojrzała na Lockit i oznajmiła:

- Mój przyjaciel zaraz tu będzie. Jest lekarzem, zaraz nam pomoże. ]

[-Może uda nam się jeszcze go uratować. O... Może lepiej przebrać go z powrotem, bo nie wiem, co sobie o nas pomyślą.
White i Lockit spoglądają na siebie i wybuchają śmiechem.]

"Wy" w sensie pozostałe dziewczyny, bo my nie brałysmy w tym udziału. :leze!:

[- Spokojnie, Marek wszystko wie, wczoraj na spacerze z psiakami zachodził sie ze śmiechu.

Dziewczyny zaczynają się śmiać i wtedy do krypty wchodzi Marek. Wita się z White buziakiem, i ściska dłoń Lockit, a następnie zabiera się za swojego pacjenta. Po około 20 minutach milczenia oznajmia:

- Nic mu nie będzie. Ale proszę was, nie bawcie się z nim tak ostro. White, nie spodziewałem się tego po TOBIE! - oznajmił z lekkim oburzeniem.
- Ale to nie my! Przyszłam rano i już go takiego zastałam!
- Same byłyśmy zbulwersowane - dodała Lockit zalotnie uśmiechając się w stronę lekarza.

Chwile później wyszedł spiesząc się na dyżur w pobliskim szpitalu.

- White! Co to za ciacho?!
- Lockit, spokojnie. To mój przyjaciel..
- Jest wolny? - przerwała jej w zniecierpliwieniu.
- NIE. Tzn, tak. Ale on jest GEJEM!

Lockit zbladła i osunęła się na zamkniętą skrzynie ze starożytnymi ubraniami.

- Ok. ] :leze!:

:leze!:

[ - Teraz chyba powinnyśmy skasować mu pamięć, bo jak się obudzi, to nie będzie przyjemnie. - zastanowiła się White.
- Mam pomysł! Zanieśmy go do jego chatki, połóżmy do łóżka, to pomyśli sobie, że to był tylko sen.
- Ale będzie trochę obolały...
- No i co z tego? To położymy go na podłodze, pomyśli, że spadł z łóżka.]

[- To nie jest zła myśl... Ale poczekaj.

White ruszyła w stronę swojej torebki i po chwili grzebania w niej wyciągnęła dyktafon.

- Witaj Garry. Zapewne zastanawiasz co się stało... Jesteś obolały i kompletnie skołowany, a kotlet lezący na parkiecie Twojej chatki już nabrał niemiłego zapaszku. Byłeś nie ostrożny i spotkała Cię kara. Cmentarz na którym pracujesz kryje swoje tajemnice niegodne odkrycia tak zwykłym śmiertelnikom jak TY. Potraktuj to jako ostrzeżenie. Rób swoje i nie wtykaj swojego nosa tam gdzie nie trzeba. Następnego ostrzeżenia nie będzie.

White wyłączyła nagrywanie i rykła śmiechem, a za nią Lockit. ]

Na cmentarz wpada Pats z podręcznikiem "Ręce, które leczą".
- Mogę jakoś pomóc?