Własna historia Instant Star

Zapraszam
http://wlasna-historia-instant-star.blogspot.com/

A, wejdę! Czemu na Onecie, Onet jest zóy bardzo...

W sumie nie zastanawiałam się nad tym, dużo dziewczyn stąd tam pisało

O niiieeee. Onet jest teraz masakryczny, ale mimo wszystko nadal mam tam swoje wszystkie blogi xD Ale to teraz się tak zepsuło ( Można białej gorączki dostać... A może będziesz zamieszczać rozdziały też tutaj? To od razu będziemy mogły łądnie skomentować. Dawno nie czytałam opowiadań o IS

A no ja ostatnio wróciłam do IS, zarówno do serialu jak i opowiadań ( Jommy Mrs. White uwielbiam)

Pisarką nigdy nie byłam i nie będę, możecie śmiało krytykować

Odc 1 - Here I'm

Koła samolotu uderzyły o ziemię, jednak ona nawet tego nie zauważyła. W jej głowie kłębiły się myśli, które jeszcze kilka godzin temu nie miały tam swojego miejsca. Wątpliwości. Czy dobrze postąpiła? Czy tak właśnie miało być? Nie umiała sobie odpowiedzieć. Zostawiła go, zostawiła cząstkę siebie. Stało się. Nie czas na zmiany. Leniwie wstała, po czym wziąwszy brązową torebkę udała się w stronę wyjścia.

*~^^~*

Do ostatniej chwili miał nadzieję. Nadzieję, że czarna limuzyna zaraz się zatrzyma, a z niej wybiegnie jego szczęście. Liczył na to, ta mała cząstka jego nie straciła wiary. Odeszła. Nie ma jej. Nie ma jej uśmiechu, roziskrzonych oczu, zapachu. Co zrobił nie tak? Może powinien ją zatrzymać, porozmawiać z nią, cokolwiek. Podjęła decyzję. I mimo iż tak bardzo go skrzywdziła, to jednak w głowie była nadal tylko ona, tylko ona się dla niego liczyła. Nikt inny.

*~^^~*

Stała przed ogromnym, szarym budynkiem. Nieśmiało otworzyła drzwi i niepewnie stawiając kroki przestąpiła próg wytwórni. Masa ludzi krążyła gdzieś beznamiętnie, rozmawiając wyłącznie o jakiś papierach do podpisania. Wszyscy wydawali się sobie obcy, obojętni. Wielkość. To także ją przytłoczyło. Ściany wydawały się nie mieć końca, ponury, grafitowy kolor rozprzestrzeniał się na nich, panował chłód, który wcale nie był wynikiem niskiej temperatury. Nikt nawet nie zwrócił na nią uwagi, nie przywitał się. Już wtedy wiedziała, że nie będzie tak, jak w jej ukochanym G Major, nie będzie tego klimatu, ciepłej atmosfery, przytulnego miejsca, do którego zawsze z chęcią wracała. Po chwili udała się w stronę recepcji czując, że lepiej już raczej nie będzie…
,,Wreszcie koniec” pomyślała drobna blondynka opuszczając budynek. Pospiesznie udała się do swojego nowego ‘domu’. No właśnie. Czy można nazwać domem pokój hotelowy? Raczej nie. Tak czy inaczej nim się spostrzega była już przy recepcji. Wysoka szatynka podała jej kluczyk, a miły, starszy pan pomógł jej wnieść bagaże do windy. ‘213…” Z zniecierpliwieniem szukała drzwi, które jakby na złość chowały się przed nią sprytnie. ‘Są’ Odetchnęła z ulgą. Przekręciła kluczyk. Jej oczom ukazał się dosyć przestronny pokoik z wielkim łóżkiem, małym balkonem, karmelową szafą i niewielkim stolikiem. Ściany miały kolor piasku, a drzwi prowadzące do jej łazienki skrywały jasnozielone kafelki i ogromną wannę. ‘Nie powinno być tak źle’ pomyślała dziewczyna, po czym weszła do łazienki, aby wziąć upragnioną kąpiel.

*~^^~*

‘17.08’ spojrzała na zegarek wychodząc z łazienki, z której wydobyło się tyle pary, jak gdyby wychodziła z sauny. ‘Czas pozwiedzać’. Zarzuciła na siebie czarny, taliowany płaszczyk i wyruszyła na londyńskie uliczki. Masa ludzi przewijała się wąskimi chodnikami, wiatr lekko rozwiewał jej i tak niesfornie ułożone włosy, a światła lamp wyznaczały małą ścieżkę tuż przed nią. Było tu inaczej.
Pełno drzew, z których mozolnie spadały liście otoczyły ją znienacka. Panował spokój. Usiadła na kamiennej ławce spoglądając na park, w którym właśnie się znalazła. Dostrzegła parę staruszków, którzy szli pod rękę alejkę dalej. Nie mówili nic. Tylko szli. Jednak w ich oczach widać było, że żadne słowa nie są tu potrzebne, że łączy ich coś, co pozwala im komunikować się w inny sposób. ‘Przecież mógł tu być ze mną’ Krótka myśl przeszła jej przez głowę, a oczy zaszkliły się. ‘Mógł tu być. Trzymać mnie teraz za rękę…’ Rozmyślania przerwały jej granatowe chmury znajdujące się nad jej głową, z których po chwili spadły krople deszczu, zimnego deszczu. Ruszyła w stronę hotelu.

Darius sprzedał wytwórnie?! Niieeeee. Kochałam Dariusa Proszę, błagam przywróć go! xD I dobrze, że Jude przyjechała. Mam nadzieję, że nie będzie wracać już do tego Londynu... Płakać mi się chciało, jak na końcu 4 serii wyjechała... Widzę, więc że jest to tak jakby twoja wersja 5 sezonu? Fajnie jest wrócić do tego po tak długim czasie. Cieszę się, że się za to zabrałaś. Wcale nie idzie ci źle. Mnie czyta się to świetnie, naprawdę! Tak lekko, zrozumiale. Są opisy przeżyć wewnętrznych, opisy scenerii, co bardzo lubię, bo mogę sobie wszystko wyobrazić i lepiej poznać bohaterów. Czasem znajdą się błędy interpunkcyjne, ale to każdy je robi, a ja to już w ogóle. xD Teraz zaczęłam pracować na blogu z ocenami opowiadań i pamiętników itp., więc musiałam się wziąć za siebie i teraz takie rzeczy rzucają mi się w oczy, ale generalnie to bardzo mi się podoba. Wstaw tutaj resztę. Tu jest mi łatwiej napisać, co myślę, niż na onecie, który nie zawsze chętnie wstawi mój komentarz
Nie mogę się doczekać kolejnego rozdziału. Może jest na twoim blogu... Nie wiem, ale zaraz sprawdzę, a jak nie to pisz szybciutko. Czekam Fajnie, że po tak długim czasie, kiedy przestali emitować IS, ktoś jeszcze zaczyna pisać fanfiction. Większość podupadła kilka lat temu.

Oj i mnie to boli, że już prawie nikt tu nie zagląda, w sumie sama nie wiem jak po tych kilku latach się do tego zebrałam... No ale po obejrzeniu wszystkich sezonów znowu poczułam ten niedosyt i postanowiłam napisać coś swojego Jest to moje pierwsze opowiadanie, nad błędami dalej pracuję Co do Dariusa wszystko w swoim czasie, na blogu znajduje się jeszcze 7 rozdziałów, które zaraz powstawiam. Widzę, że też piszesz coś swojego, na pewno zajrzę

Boże dziewczyno! Jesteś cudowna Wspaniale opisujesz ich emocje, uczucia... Tak, że się normalnie rozpływam ^^. Kurczę, aż im zazdroszczę . Chociaż widzę, że nastąpił koniec bajki. Mimo wszystko uważam, że na pewno Tommy nie zrobił tego, dlatego, że nie kocha Jude... Mogą być tego różne powody.... Np... widziałam ją w gazecie z Jamie'm ? Albo ta dziewczyna to jego eee... kuzynka? xD No bo nie wierzę, że TOMMY QUINCY nie kocha Jude Harrison -.- + SME jak ja ich uwielbiam xD Szczególnie Spidermana xDD Ci to zawsze coś odwalają Nie zapomnę ich imprezy u Jude, jak przymierzali jej bieliznę, albo jak szukali w internecie jej zdjęć z nagą piersią. xD Masakra. Mam nadzieję, że Tommy porozmawia z Jude i będzie w porządku... Choc pewnie nie obejdzie się bez awantur xD Czekam też na Dariusa

Jak będę miała czas, to może przekopuję dzisiaj pozostałe odcinki O tak, SME jest cudne, pamiętam nawet, że napisali jakiś wiersz o jej piersi Ehh szkoda, że już prawie nikt tu nie zagląda, fajnie tak powspominać

Byłoby super Będę śledzić O taaaak. Ja uwielbiam sobie wspominać te serial.
To było chyba coś takiego:

Teksty dobre piszę sam
Małą prośbę jednak mam
Prawą pierś pokażesz nam xDD

Że ja pamiętam takie zbereźne tekściki xD Ale tego po prostu nie da się zapomnieć xD Albo, jak szukali w internecie i wpisywali: sterczące siostry? xD masakra. xD A forum no... po tylu latach i tak dobrze się trzymało, ale nadal jak tu wchodzę, to czuję się jak w domu...Szkoda, że nikogo już tu prawie nie ma... Ale wszyscy też już dorośli i większość nie ma czasu... Dziś złapałam na GG Joo z forum, ale ona też ma studia i wgl... i słabo ; // A z resztą za bardzo kontaktu już nie mam... Szkoda... Jak czytałam stare posty, to... tak się ciepło robi na sercu Ale też występuje w nimn wielkie zażenowanie jak patrzę na głupoty, które pisałąm xD

Odc. 8 - Transparent lies

Cztery beżowe ściany, zwykłe pomieszczenie. Jednak tylko tutaj czuła się w pełni bezpieczna, tylko tutaj mogła pogrążyć się w swoich myślach. Siedziała skulona usilnie wpatrując się w jeden punkt, a jej ciało nie wykonało nawet najmniejszego drgnienia. W pokoju panowała absolutna cisza, jedynie drobne krople deszczu wydawały jednostajny dźwięk stukając w szyby. Oczy zaczerwienione od potoku łez straciły tą wyrazistość, ten charakterystyczny tylko dla niej błękit. Nie wierzyła. Nie wierzyła, że mógłby to zrobić. Przyjechała tutaj, wróciła specjalnie dla niego dzień wcześniej, by zrobić mu niespodziankę. Jednak to mu udało się ją zaskoczyć, zaskoczyć tak negatywnie. ‘ Gdybym wróciła jutro o niczym bym nie widziała’, krótka myśl przemknęła przez jej umysł. Ale czy byłby aż tak perfidny? Na tyle, by móc normalnie spojrzeć jej w oczy i kłamać, że nic się nie wydarzyło? Nie była w stanie odpowiedzieć sobie na to pytanie. Już niczego nie była pewna, w jej głowie panował mętlik, a rozum jak zwykle toczył wojnę z sercem o jej uwagę. W głowie dalej nękał ją obraz kobiety, którą zobaczyła dzisiaj w jego drzwiach. Tak typowej, tak podobnej do jego dawnych ‘zdobyczy’. ‘Jaka ja jestem naiwna’ kilka prawie bezdźwięcznych słów wydobyło się z jej ust, po czym schowała swoją twarz w dłoniach, starając się powstrzymać kolejne krople zataczające ślad na jej policzkach. Smutek. Rozczarowanie. Jednak z czasem pojawiło się w niej nowe uczucie, złość. Nie była do końca pewna, czy jest skierowana do niego, czy też ma wyrzuty do samej siebie o to, że tak łatwo dała się mu podejść. Tak łatwo oddała mu samą siebie. Sięgnęła po notes, który dostała od niego po wydaniu jej drugiej płyty. Kolejne wspomnienia, pocałunek tamtego dnia. Zaczęła przelewać swoje uczucia na papier, całe emocje z każdym kolejnym wersem przenosiły się z jej ciała na kartkę, co przynosiło chociaż odrobinę ulgi.

*~^^~*

G-major. Studio C. Wysoki brunet siedział przy konsoli nie zwracając zbytnio uwagi na to, że zespół, z którym przed chwilą miał nagrać kolejny kawałek właśnie ulotnił się ze studia. Jego oczy wpatrywały się w szybę, a uśmiech mimowolnie pojawił się na jego ustach. ‘ Jeszcze 4 h i 34 min’ powiedział sam do siebie po raz kolejny nerwowo patrząc na zegarek. Każda minuta, sekunda, dłużyła mu się w nieskończoność, całe te dwa tygodnie wydawały się być latami. Latami bez jej uśmiechu, dotyku, spojrzenia. Ale niedługo będzie już przy nim, niedługo już nic nie będzie ich dzielić. ‘ Boże Quincy, co się z Tobą dzieje’ wyzywał się w myślach. Nigdy nie darzył nikogo takim uczuciem, za nikim tak nie tęsknił, niczyich oczu tak nie wyczekiwał. Jak jej, tylko jej. Dokładnie zdawał sobie sprawę z tego, jak bardzo jest od niej zależny, ale nie przeszkadzało mu to wcale. Dla niej był zdolny do wszystkiego, do wszystkiego, czego by tylko zapragnęła. ‘ Posłuchasz mnie wreszcie?’ poczuł delikatne szarpnięcie, po czym odwrócił głowę, a jego oczom ukazał się Kwest, który śmiejąc się siadł na krześle obok. ‘ Jak dobrze, że dzisiaj wraca, nie można z tobą już wytrzymać Tom’. Dokładnie wiedział, co dzieje się z jego przyjacielem, a ten nawet nie starał się temu zaprzeczyć. ‘ Dobra dobra, opowiadaj lepiej jak tam Ci się pomieszkuje z Sadie ‘ odpowiedział mu z lekką ironią w głosie. Kwest na chwilę zamyślił się i oparł swoją głowę o krzesło. ‘ Poza tym, że mam poukładane kolorystycznie koszule w szafie to… jest cudowanie’ kąciki jego ust uniosły się ku górze, a oczy jakby nabrały większego wyrazu. Tommy już nic nie odpowiedział. Cieszył się, że i jemu zaczęło się w końcu układać, zasługiwał na to. Po chwili zajęli się mixowaniem nowych kawałków Speeda.

*~^^~*

Trzy godziny później. Drobna blondynka przemierzała ulice Toronto, a jej kroki przyspieszały z każdą sekundą, by jak najszybciej dotrzeć do celu. Wiedziała, że tego potrzebuje, że musi wyrzucić to z siebie. Teraz. W końcu znalazła się przy drzwiach, które tak dobrze znała, które otworzyły jej drogę na inne życie. Niepewnie je pchnęła.

‘Jude, Jude’ usłyszała znajomy głos, odwróciła się ‘Jeamie ’ uśmiechnęła się delikatnie. Mimo jej podłego nastroju tutaj poczuła się jak w domu, wśród ludzi, którzy tyle dla niej znaczą. ‘Mam nadzieję, że propozycja dalej aktualna’ dodała po chwili. Chłopak jedynie pokiwał twierdząco głową. Jednak wiedział, że jest coś nie tak, że coś ją gryzie. ‘ Jude…’ zaczął niepewnie. Rozpoznała ten troskliwy dźwięk jego głosu, nie miała jednak siły się tłumacz, wyjaśniać. Nie teraz. ‘ Jeamie, wszystko ci opowiem, ale teraz, teraz muszę coś…’ ‘ Studio C jest wolne’ przerwał jej, wiedział, że po to tu przyszła. Blondynka przytuliła przyjaciela, po czym ruszyła w stronę studio. ‘ Mam dla Ciebie niespodziankę, na pewno Ci się spodoba’ krzyknął za nią, gdy już praktycznie była pod drzwiami. ‘ Jaka znowu niespodzianka, przecież dobrze wie, że ich nie znoszę’. Nie zastanawiała się jednak dłużej nad tym, weszła do środka.


Zapach. Jego zapach, znała go na pamięć. Dotarł do jej nozdrzy szybciej, niż obraz jego sylwetki opierającej się o konsolę. Momentalnie ją zamurowało. Poczuła, jak nogi lekko uginają się pod ciężarem jej ciała, serce podchodzi niemal do gardła, a oczy znowu wypełniają się łzami. Nie była w stanie nic zrobić, nic powiedzieć, jakkolwiek zareagować. Nie była gotowa, nie była jeszcze gotowa na spotkanie się z nim. ‘Co on tu robi? To ta cała niespodzianka? On?’ teraz znienawidziła je jeszcze bardziej.

Gdy tylko ją zobaczył na jego ustach pojawił się uśmiech, nie wiedział, dlaczego jest już tutaj, po co , jednak mało go to obchodziło. Ważne, że była, była przy nim, to mu wystarczyło.

Ruszył powoli w jej stronę, z tym zabójczym uśmiechem, który sprawiał, że fala ciepła po raz kolejny ogarnęła jej ciało. Nie mogła przestać patrzeć w jego oczy, wydawały się być przepełnione uczuciem, miłością. Miłością do niej. ‘ Jude, to tylko gra. Perfekcyjna gra’ rozum starał się przekrzyczeć serce, które z każdym ułamkiem sekundy wyrywało się coraz bardziej, wyrywało się w stronę tego, za którym tęskniło całymi dniami, nocami. ‘ Jesteś’ jego ciepły głos wypełnił pomieszczenie, a silne dłonie powędrowały w kierunku jej talii, po czym objęły ją delikatnie. Czuła, jak przez jej ciało przepływa milion dreszczy, tak przyjemnych dreszczy. Jego dotyk zawsze powodował w niej te same emocje, a rozum jakby wyłączał się automatycznie. I te jego oczy. Nie była w stanie dłużej w nie patrzeć. Spuściła wzrok. ‘Jude, co się stało?’ Wiedział, że coś jest nie tak, jej oczy nie były już tak błękitne, tak śmiałe i radosne, nie miał jednak pojęcia, co stało się z jego ukochaną. ‘Ja, ja muszę coś nagrać’ wyrwała się z jego uścisku, po czym nie patrząc na niego nawet przez chwilę udała się za drugą stronę szyby. Nie zatrzymywał jej. Wiedział dokładnie, że wszystko, czego teraz chciałby się dowiedzieć usłyszy zaraz, w jej piosence. Usiadł wygodnie na obrotowym krześle i nie spuszczając wzroku z dziewczyny zaczął nagrywać.

Założyła słuchawki. Wyłączyła na chwilę trzeźwe myślenie. Zamknęła oczy, nie zniosłaby teraz jego spojrzenia. Po chwili delikatne dźwięki zaczęły płynąć z jej ust.

Furtive lies and insanuation
All designed to tarnish my reputation
And devised by you without explination
Tell me why, why you spreading all these lies

Siedział jak zahipnotyzowany wsłuchując się w słowa i każde z nich dokładnie analizując. Jej głos… Jej głos dawno nie był aż tak przepełniony smutkiem, smutkiem, który przeszywał jego ciało. Poczuł chłód, ten przerażający chłód.

I'll try hard to end all this chaos
But when you disparage me, you betray us
Said we'd be friends until the end, and now I'm crushed
Tell me why, why you feel the need to lie?

Czuła ulgę, ogromną ulgę. Nie obchodziło ją teraz zbytnio, czy odgadł jej myśli, czy wie, że tamtego dnia widziała ‘ją’ w jego domu. Teraz ważne było dla niej to, że w końcu uwolniła się od tych negatywnych emocji, które wyniszczały ją od środka.


Baby lies, they poison everything in sight
Those who lie can never keep track, they'll take them back
Baby lies, they're messing with the sleep at night
You never can disguise transparent lies

Stawał się coraz bardziej zdezorientowany. Nie był pewien, do kogo skierowane są te słowa. Czuł jedynie, że ktoś ją skrzywdził, skrzywdził tak bardzo, że miał ochotę po prostu znaleźć tą osobę i sprawić, że żałowałby każdego najmniejszego słowa, każdego najmniejszego gestu, który skrzywdził jego ukochaną.

What you said continue to taunt me
and the way you squandered -oh, well, it haunts me
Baby open your eyes and maybe you'll see
your heart cries 'listen and apologize'

Pragnął wejść za szybę i najzwyczajniej w świecie ją przytulić. Chciał dodać jej otuchy, chciał, by poczuła się w końcu bezpieczna w jego ramionach. Jednak znał ją zbyt dobrze, wiedział, że musi dać jej to skończyć. Siedział więc wpatrując się w nią. Nagle jednak otworzyła oczy, a jej wzrok, jej lodowate oczy przeszyły go na wskroś.


I got a story you wanna tell
about a girl, loved a guy more than life itself
but he got overwhelmed
and undermined himself
telling lies
flagrant lies


lies


Jej ból wypełniał całe pomieszczenie, a z jej oczu zaczęły pomału wydobywać się malutkie łzy, które jakby starały się minąć jej policzek jak najszybciej, by odstąpić miejsca nowym. Jej oczy nadal wpatrzone były w niego, tak jakby chciały oddać całe jej cierpienie, jakby chciały go obwinić. Jego. Tego nie był w stanie zrozumieć.

Wyszła zza szyby.

Stanęła przed nim. Bała się tej rozmowy, bała się, że jej serce znowu przekrzyczy rozum, że nie będzie w stanie tak po prostu od niego odejść. Jednak musiała. Musiała być silna, dać radę. Nie mogła pozwolić by ją niszczył. Niszczył kolejny już raz. Nie patrzyła na niego, zauważył to. Podszedł do niej niepewnie, nie wiedząc, czego ma się spodziewać z jej strony. Poczuł lęk przed tym, że może ją stracić. Stracić swoje szczęście, cząstkę samego siebie. Nie chciał tej rozmowy jednak wiedział, że prędzej czy później to wyjdzie. ‘ Co się stało Jude? ‘ jego pełne obawy słowa wypełniły pomieszczenie. Jej oczy momentalnie powędrowały w jego stronę. Nie były one jednak tak puste jak wtedy, gdy stała za szybą. Ten mało wyrazisty wtedy błękit zamienił się w lazur, a w nim pojawiły się malutkie iskierki. Nie były jednak to te iskierki, które dobrze znał, które pojawiały się, gdy była szczęśliwa. Były inne, wyrażały jej złość. Choć to chyba zbyt mało. Nie była zła, była wściekła. ‘ Co się stało? Więc jest na tyle bezczelny by dalej to ciągnąć, dalej chce mnie oszukiwać, bawić się mną’ Nie była w stanie tego znieść, jej policzki przybrały różany kolor, a usta ledwo powstrzymywały się by najzwyczajniej w świcie poddać się emocją i wykrzyczeć jak bardzo ją zranił. Nie chciała jednak tego. Nie miała siły stać tam i kłócić się z nim, wysłuchiwać jego kolejnych kłamstw. ‘ To nie ma sensu Tommy’ powiedziała niepewnie jakby sama nie wierzyła w słowa, które przed chwilą wydobyły się z jej ust. Natomiast on dalej nic nie rozumiał. ‘ Jak to nie ma sensu? Co nie ma sensu?’ słychać było w jego głosie lekką ironię, ale też niepokój. Strach o to, co może stać się za chwilę. Znowu gdzieś w środku pojawiły się te drobne szpileczki, które kuły jego serce za każdym razem, gdy w jego głowie odtwarzały się co chwilę te same słowa. ‘ My. To koniec.’ Wpatrywał się w jej oczy, gdy wypowiadała te słowa, tak bolesne słowa. Nie wierzył. Jeszcze do końca nie wierzył w to, że mówi to poważnie. Widział to w jej oczach, widział, że dalej go kocha, że tylko on się dla niej liczy. Miał nadzieję, że zaraz usłyszy, że to tylko głupi żart i będzie mógł w końcu zatopić się w jej ustach, dotknąć jej włosów, skóry. Jednak nim obudził się z zamyśleń jej już nie było. Usłyszał jedynie trzask zamykających się drzwi.


_________________________________________________________________________________
No i ostatnie

Ja trafiłam tu dopiero teraz. Czytałam jak dziewczyny domyślały się, co to był za przedmiot, z którym Tommy klęczał przed Jude No i wrażenie po ostatnim odcinku... Ja do dzisiaj nie mogę pojąć jej decyzji, mogła przecież wyjechać z nim... No ale w sumie miało być IS 5. Oj tak, Speed zawsze wywoływał na moich ustach uśmiech, to samo Patsy, uwielbiam scenę, w której o mało nie wjechała w Jeamiego samochodem i powiedziała, że jest głodna

O mój Boże, Boże, Boże. I co?! Chcę wiedzieć o co chodzi Jak napisze, to daj znać... Chcę, żeby znowu byli razem, kurczę ; / Zastanawia mnie, co się stało... Uwielbiam wspominać sobie stare piosenki Alexz i słuchać ich

A gdzie oglądałaś te odcinki? Bym obejrzała jeszcze raz i byśmy się przeniosły do działu o IS. Chętnie sobie z kimś podyskutuje i powspominam, a tutaj w sumie chyba nie możemy, bo tego temat nie dotyczy xD chociaż w sumie nie ma nikogo, kto by tego pilnował W ogóle napisz coś o sobie.

Wszystkie odcinki mam na płycie, możesz zobaczyć np tu http://chomikuj.pl/misuzu17/SERIALE+I+TELENOWELE/gwiazda+od+zaraz/odcinki Coś o mnie... 18 lat, 'gram' na gitarze (biedni sąsiedzi), nie ruszam się z domu bez mojej mp3 , w szkole - profil politechniczny, poza tym jak jestem strasznie uparta i jak się w coś wciągnę, to pogrążam się w tym całkowicie. Tak samo było z IS, jakiś rok temu śmiałam się z mojego dawnego uzależnienia, ale ostatnio oglądając ostatni odcinek znowu ryczałam To tak w skrócie, liczę na kilka słów od Ciebie

Ok! Planowałam obejrzeć IS ponownie jakoś w wakacje, ale mnie zachęciłaś. Aż tak nawet się zastanawiam, czy nie spróbować też z własnym fanfiction o IS... Ale to raczej, jak sobie wszystko odświeżę. Dla mnie IS zawsze będzie bardzo ważne. Niby tylko serial, ale jednak wiążę z nim tyle wspomnień i według mnie był najlepszym jaki oglądałam... Kiedyś nawet za tym nie przepadałam, ale jak się wkręciłam... Poza tym uwielbiam Alexz. Cieszę się, że nagrywa teraz swoje płyty. A trochę o mnie no to... W maju kończę 16 lat ( jak ten czas leci... Jak kiedyś tu pisałam to miałam 12! ; o ). W przyszłym tygodniu czekając mnie testy gimnazjalne ( taaak, a ja siedzę na forach ). Uwielbiam śpiewać, grać ( w różnych sztukach czy coś takiego ; ) ), pisać opowiadanie, oglądać filmy, słuchać muzyki ( też nie ruszam się bez mp3 ; ) Mam tam ponad 500 piosenek i ciągle coś dogrywam xD Niedługo miejsca nie będzie A tam oczywiście pełno Alexz i IS. ; ) Nadal wracam czasem do tego... ) lubię oglądać seriale... podróżować. No i to tyle chyba. Jak coś, to pytaj.

Oj tak, ja do tej pory słucham Alexz, jest nawet akcja na fb, by podczas trasy po Europie odwiedziła Polskę (marzenia...) Co do testów gimnazjalnych, hmm, nie ma to jak radioaktywne biedronki xD, chociaż miło wspominam tamte czasy wizja przyszłorocznej matury mnie przerażą... Ja po obejrzeniu wszystkich sezonów byłam tak zła na Jude, że go zostawiła, że postanowiłam sobie to dokończyć, fajnie byłoby, gdybyś też poszła w tym kierunku, z chęcią bym poczytała, chociaż wiadomo, trzeba mieć do tego chęci Dobra, czas na tą biologię, chociaż trochę... Dobranoc

Wiem, wiem. Już do niej dołączyłam . + Poradzisz sobie. Mam nadzieję, że ja też. xD Bo teraz robią z nas króliki doświadczalne ; // I tak trochę wiesz... Nie wiem sama czego się mogę dokłądnie spodziewać. Były próbne i wszystko ok, ale no... słabo poszły. Może te prawdziwe będą łatwiejsze, bo większości słabo poszły... + Ja też! Miał być 5 sezon, ale podobno powiedzieli, że nie, bo teraz najlepiej sprzedają się komedie i ewentualnie mogą zostawić tylko Degrassi... Więc sądzę, że przewidziany był 5 sezon, ale nie wyszło... PPrzykro, ale cóż... Ja bym straaaasznie chciała być na koncercie Alexz... Mam nadzieję, że kiedyś się to spełni + Dobranoc

Wam już wchodzą nowe testy? Oj to współczuję... No z IS naprawdę szkoda... Trudno. Może jednak Alexz kiedyś zawita do Polski