"The Other Life Of Mine" - ROZDZIAŁ 6 str 6

Gwiazdka... rozwaliłaś mnie leże

I uwierz mi, że niejeden chciałby tak umieć pier***** kotka za pomocą młotka jak sama to artystycznie nazwałaś leże

"czesc mrs white chciałaś moją opinię to jak tylko mogę piszę ją. postanowiłam napisać na gg bo to odczytasz pewnie prędzej a na forum nie chciałam rozpisywać się zacznę od tego - jest mi bardzo miło że liczysz się z moim zdaniem i chcesz poznać moją opinię. ale przypomnę tobie ze mnie krytyk literacki taki jak smok wawelski . dlatego nie wszystko musisz brać sobie do serca. i proszę nie bij jeśli będę za ostra, ale krytyka to krytyka na całego. wczoraj w chwili wolnego kompa usiadłam na forum edycja kopiuj wklej i drukuj zadziałała. po prostu wydrukowałam sobie na papierze. potem w ciemną noc przed spaniem zasiadłam do mozolnego czytania(ze względu na moją zdolność czytania ). i w tym miejscu się zacznie: początek nie był zbyt mrawy, ale wiesz że ja gustuję w troszkę innym gatunku. powiem po cichu z lekka zapałki mogły się przydać, aż do czasu kiedy tekst zmusił mnie do wysiłku i rozmyśleń. od razu zorientowałam się że mężczyzna za którym bohaterka tęskni istnieje tylko już nie w tym świecie. i tu pojawia sie pewne podobieństwo do pewnych osób (też fikcyjnych). ten facet stał mi sie dziwnie znajomy jakbym znała go od podszewki. teraz czytanie zaczęło iść żwawiej. do czasu kiedy bohaterka krąży w kółko. po tym jak otworzyła jej czarnowłosa blada kobieta pomyślałam " rety Gaba przerzuciła się na Science Fiction". czary wróżki czarownice - to rzeczywiście niezła zmiana stylu. szczerze zaczęłam się śmiać i dziwnie ciepło zrobiło mi się. ale czytam dalej ... i już w kilku sekundach dalszych zwróciłam tobie honor do kieszeni. kiedy jasno zarysowało się przede mną co tak na prawdę ma miejsce na oczach czytającego. tego nie spodziewałam się. i to jest wielki plus dla ciebie jako autora. rzeczywiście zmierzasz się z czymś arcy trudnym ale z tego co widzę jak do tej pory radzisz sobie bez zarzutów. treści sa zastanawiające i dla niejednego będą wskazówką i chwilą zastanowienia się nad swoim życiem - jestem tego pewna. jeśli chodzi o kwestie religijne co niebo co piekło itp... to nie czuję się w kompetencji oceniać ich. powiem tylko tyle że tego rodzaju dylematy każdy indywidualnie będzie je rozpatrywał i polemizował. ale ciekawe jest to jak w pewnych momentach niekonwencjonalnie ukazujesz te tematy. i to pewnie też plus twego pisania. kolejne zdania tekstu sa już tak ciekawe i wciągające że o nudzie nie ma mowy. dobre byłoby (ale to moje subiektywne zdanie) gdybyś dała czytelnikowi tzw. miejsce na zastanowienie się, refleksję bez rozważań bohaterki. ja na twoim miejscu zastosowałabym w tym wypadku kilka tzw. pytań retorycznych z "....". ten zabieg przynajmniej u mnie powoduje wzięcie głębszego oddechu i chwilę na bieg moich myśli. z lekka nie zauważyłam tego elementu często w tekście, ale jeśli sie mylę to sorki. przecież każdy ma swój styl. jasno postawione pytanie retoryczne - to jest coś co uwielbiam. już płaczę nad tym że sąsiad bohaterki będzie musiał sam pozostać w innym świecie. ze nie będzie mu dane powrócić na ziemię. ale co do tego nie jestem też do końca pewna, bo autor może nas zaskoczyć. prawda poza tym można sie już zdolna dopatrywać związków między losami tych bohaterów w zaświatach. piękne jest to że niby sa sobie obcy jakże dalekie są ich losy i koleje, ale miedzy tym wije się cienka niemalże niewidzialna nic wspólna. wytrawny czytelnik jest w stanie ją juz zauważyć. to pewnie na tyle moich odczuć jak na razie. nie wiem czy w jakikolwiek sposób tobie pomogły moje uwagi. (mam nadzieję że chociaż w niewielkim stopniu sprostałam twoim oczekiwaniom). więcej rzeczy póki co nie zauważyłam, no chyba że bardzo mnie ubodło iż nie na mnie wśród bohaterów heheh. tylko którym z nich chciałabym być...? czy tym przy łóżku bohaterki, czy wśród wspaniałej krainy...? - o widzisz z lekka użyłam tych pytań o których wcześniej wspomniałam. (ale co do występu w twojej literaturze to żart ). nie znajduję juz niedociągnięć. chce się czytać jak najczęściej takie inne cuda. w dzisiejszych czasach taka tematyka i rodzaj pisania jest niezmiernie potrzebny. tak uważam i ciekawa jestem co ty na to? P.S fajny komentarz zostawiłam na forum hehehhe ja to jestem okrutna... ok to na razie tyle jak znajdę jeszcze jakieś niedociągnięcia i oczywiście plusy to napiszę. pozdrawiam papa"

Wtedy też pierwszy raz zaczęło do mnie docierać, że moje życie nie jest tak idealne, jak sądziłam. Wiele w nim było zbędnych, wręcz niewłaściwych rzeczy i za mało tych istotnych i potrzebnych… Miałam jednak wtedy jeszcze w sobie zbyt wiele dumy, by szczerze przyznać się do pewnych rzeczy. Byłam w tych trzech miejscach na raz, nie licząc życia. Będąc ze Scott’em, czułam się jak w niebie. Z Amy odczuwałam istne piekło, natomiast kiedy była sama przeżywałam ten koszmar, który towarzyszy jemu każdego dnia, kiedy czeka na cokolwiek, co ma nadejść.