Miłość - czyli jedno wielkie WTF xD

Laf... można pokochać kogoś za to, że jest . za to jak patrzy, za to jaki jest...

Laff dokładnie

Syll ale to nie jest TA miłość...

Tak. Ale to jest to samo, co pokochać słonce, bo świeci.

Kochanie za coś, albo czegoś.

A kochać kogoś.... To inna bajka. Inne doświadczenie, inne emocje.

dobra, inne postrzeganie świata i miłości.
nie chcę się znów kłócić/

Tutaj nikt się nie chce kłócić. ;*

Po prostu warto sobie czasem pewne sprawy wyjaśnić.

ale miłość nie ma określonej reguły i każdy postrzega ją inaczej.
a młodzieńcze zwykłe zauroczenie to też miłość. ta najpiękniejsza, bo taka niedojrzała.

No tak. Ale tylko dla tych, którzy stawiają znak równania między zauroczeniem a miłością.
Takie wrzucanie wszystkiego do jednego worka.

Wiesz.... Podobał mi się pewien chłopak.
Uwaga.... Przez 9 lat.
Od przedszkola, przez cały czas za nim wzdychałam.
Pod koniec gimnazjum zmądrzałam :lol2:
A myślałam, ze to na pewno miłość, i przeznaczenie :leze!:
A to zwykłe 'podobanie się'.

no tak. to tak...

ale kiedy spędza sie z kimś całe dnie na takim miłym nic nie robieniu, rozmowach o muzyce, grze na gitarze i opychaniu się czekoladą... i na zwierzeniach... kiedy przyjaźń powoli zaczyna przeradzać się w coś więcej... bo zdajemy sobie sprawę, że każdy dzień bez tej osoby jetspoprostu nudny. każdy jej uśmiech sprawia ci tyle radości. i czasem tylko pragniesz tak mocno go przytulić, żeby wiedział, jaki jest ważny...

miłość...ah...im jestem starsza tym przeżywam więcej rozczarowań,nie tylko chodzi mi tu o sprawy sercowe,ale ogólnie...im przeżywam więcej rozczarowań tym darzę większym szacunkiem miłość.
Miłość? Przeżyję ją kiedyś...mam nadzieję.

Laff ja to zawsze kochliwa byłam w przedszkolu,potem mi przeszło,a moje pierwsze ''chodzenie'' ojej...
Byłam w pierwszej grupie.On miał na imię Patryk i był przystojnym<--haha blondynkiem :glupek:
Ja mu serduszka narysowałam i chciałam mu dać,a on za rękę idzie z Oliwią...
Serducho złamane.
Ale tak jak Tom miał wiele ''dziewczyn z przeszłości'' tak ten patryk był jednym z moich chłopaków z preszłosci.W 4 grupie wrócilismy do siebie xD Mam nawet zdjęcia z jakiejś imprezy w przedszkolu jak daję mu buziaka w policzek...ah...co to były za czasy... :leze!:

to rodzi się uczucie które będzie można nazwać miłością za parę dobrych lat....

tak naprawdę mocno wierzę w jedna prawdziwą miłość. a wszystko pozostałe to tylko na nią przygotowanie, coś co ma nas nauczyć jak kochać tego jedynego czy jedyną.

miłością można nazwać dopiero jak się przeżyło z kimś 30 lat i nadal na myśl o tej osobie robi się ciepło na sercu itd.

ludzie teraz miłość komercjalizują. wszyscy, wszystkich kochają i wszyscy się ze wszystkimi przyjaźnią.

znają się rok i oh jak ja cię kocham.

a potem jest boom i stają się wrogami.

jasne że jak dwoje ludzi ze sobą jest to po jakimś czasie to "kocham cie" jest. i nic w tym złego. tylko, że niektórzy nie rozumieją tego pojęcia w pełni.

miłość to nie tylko motyle w brzuchu, wypieki, chęć przytulenia sie czy bycia przy kimś. to przede wszystkim zaufanie, cierpliwość, wytrwałość, poświęcenie się, nie zważanie na nic co w naszej miłość złe czy niedobre.

zachwyt przemija w związkach, jakaś fascynacja itd. jeśli to miłość to zostają w związku właśnie te cechy.

takie jest moje zdanie, z tego co widzę co słyszę i sama czuje.

White,masz rację. Na słowo miłość przed oczami pojawia mi się film z udziałem starszej pary.Kobieta siedzi na krześle,a mąż daje jej całusa. Pomimo,że są juz starsi i nie mają w sobie nic z dzisiejszych młodych par takich jak Zac i Vanessa czy ta cała reszta to są piękni. Ich uczucie jest o wiele silniejsze. Nie mają w sobie tej całej młodości,beztroski,a są piękni.

A Romeo i Julia są przereklamowani :poirytowany:

pamiętnik dobrze pokazuje prawdziwą miłość...

ona jest chora pamięta go tylko chwilami ale on kocha ją prawdziwe i dla tych krótkich chwil żyje.

to jest miłość.

Pamiętnik Sparks'a?

kupiłam ostatnio,ale stwierdziłam,że chyba trochę za trudne jak dla mnie,ale może sie mylę?

Mogę wam coś polecić? Jest taka książeczka - Listy o miłości. Jest to książeczka wydawnictwa katolickiego, ale zawiera w sobie esencję filozofii zen, buddyjskiej, chrześcijańskiej itp itd. Nie jest gruba - może z 30 kartek. Ale ona uczy prawdziwej miłości - i nie tylko tej kobieta - mężczyzna. Ale tej czystej, dobrej, bezinteresownej. Pragnącej dobra, nieustającej, nie szukającej zemsty. Tej pięknej, kolorowej miłości...

Oto fragment, który myślę, że jest adekwatny do ostatnich wydarzeń.

"Samo uczucie miłości nie stanowi, choć się w niej zawiera. Miłość to coś więcej niż uczucie."

Laffy napisał:Jak można kochać kogoś, kogo się tylko 'widuje' ?

Właśnie dlatego nie mówię, że KOCHAM KBF, bo nie mogę tak powiedzieć, nie znam go na tyle, by móc tak mówić. Mam taką mądrą koleżankę, która kiedyś powiedziała: "Jeśli mówisz, że kogoś kochasz, a znasz go tylko z widzenia, to najczęściej kłamiesz, bo na razie podoba Ci się fizycznie i go POŻĄDASZ.".

`Syll napisał:Sorry Shout, ale inne forumowiczki mnie uświadomiły, że miłość w naszym wieku [obie mamy jak widzę 15] nie istnieje, bo jesteśmy za młode, zeby kochać ... ;/

Syll, to nie tak - miłość może istnieć i w Waszym wieku, ale taka prawdziwa aż po grób to naprawdę rzadkość... Wiesz, niektórzy odnajdują miłość życia pod czterdziestce albo nawet i później. Znając mnie i moje szczęście, ja tak właśnie skończę. Albo nawet nigdy sobie nikogo nie znajdę. No cóż...

Dla mnie najlepszym przykładem miłości są właśnie starsi ludzie. Jakiś czas temu popłakałam się, bo zobaczyłam dwoje starszych ludzi, nie wiem ile mogli mięc spokojnie po 70tce, szli uśmiechnięci WTULENI W SIEBIE jak mloda para... to byl tak niecodzienny widok ze łzy same napływały do oczu. To niesamowite ze tyle lat po slubie mozna nadal byc w sobie zakochanym i podchodzic do zwiazku z takim samym entuzjazmem jak za młodzieńczych lat. To JEST WŁASNIE PRZYKŁAD TEJ JEDYNEJ PRAWDZIWEJ!!! MILOSCI

Milościa na pewno nie nazwałabym tego: kocham tego chlopaka mimo ze go tylko widuje ale i tak jest piekny i bez wad.

Olusia:* napisał:Dla mnie najlepszym przykładem miłości są właśnie starsi ludzie. Jakiś czas temu popłakałam się, bo zobaczyłam dwoje starszych ludzi, nie wiem ile mogli mięc spokojnie po 70tce, szli uśmiechnięci WTULENI W SIEBIE jak mloda para... to byl tak niecodzienny widok ze łzy same napływały do oczu. To niesamowite ze tyle lat po slubie mozna nadal byc w sobie zakochanym i podchodzic do zwiazku z takim samym entuzjazmem jak za młodzieńczych lat. To JEST WŁASNIE PRZYKŁAD TEJ JEDYNEJ PRAWDZIWEJ!!! MILOSCI

Mnie też rozczulają takie pary. To piękne, gdy widzę parę starszych osób, którzy idą, trzymając się za ręce... Zawsze się przy tym rozklejam... :;((:

Joo napisał:

`Syll napisał:Sorry Shout, ale inne forumowiczki mnie uświadomiły, że miłość w naszym wieku [obie mamy jak widzę 15] nie istnieje, bo jesteśmy za młode, zeby kochać ... ;/

Syll, to nie tak - miłość może istnieć i w Waszym wieku, ale taka prawdziwa aż po grób to naprawdę rzadkość... Wiesz, niektórzy odnajdują miłość życia pod czterdziestce albo nawet i później. Znając mnie i moje szczęście, ja tak właśnie skończę. Albo nawet nigdy sobie nikogo nie znajdę. No cóż...

moi znajomi zaczęłi ze sobą być w podstawówce, teraz są małżeństwem i mają 2 dzieci. nie wierzyłam w to, dopóki nie pokazali mi swoich zdjęć z dzieciństwa, z młodości , a potem ze ślubu. rzadko tak się zdarza, ale to jest piękne

racja! to jest piekne! mojego kolegi dziadkowie sa ze soba od podstawowki

wtedy aż zaczynam wierzyć w miłość .

Olusia:* napisał:racja! to jest piekne! mojego kolegi dziadkowie sa ze soba od podstawowki

Też znam takie małżeństwo
Ale jednak to rzadkość ;(

niestety tak ...

Hm. Mi jest jakoś trudno uwierzyć w miłość.
Moim rodzicom się nie udało. Dziadkowie... ah, trudno powiedzieć.
Wierzę w miłość w rodzinie, chociaż to już też podupada.

Ja wierzę w miłość. To jedna z najpiękniejszych wartości w moim życiu. .

PatsyGirl napisał:
Moim rodzicom się nie udało. Dziadkowie... ah, trudno powiedzieć.

Moim rodzicom się nie udało, mój tata zmarł w trakcie rozwodu. moja mama wyszła za mąż drugi raz. po 3 latach małżeństwa... szkoda gadać. jak tak dalej pójdzie, kolejny rozwód...
a ja mimo wszystko wierzę.