Miłość - czyli jedno wielkie WTF xD

I widzisz? Z góry zakładasz niepowodzenie. To zdanie powinno brzmieć: "Zobaczę, jak to się wszystko rozwinie.", bez tej końcówki. Musisz wziąć to w swoje ręce i spróbować, bo co Ci szkodzi? I nie mów, że taki jesteś, bo to żadna wymówka. Ja mam paskudny charakter, ale staram się kontrolować, choć nie zawsze mi to wychodzi. I nie mówię "taka jestem", żeby tylko mieć święty spokój.

No tak wiem że mi nic nie szkodzi , ale czy ma to jakiś sens ...

O charakterze to wy przy mnie możecie poszeptać ktoś mnie kiedyś nazwał żeńskim odpowiednikiem Doktora House'a i chyba się muszę zgodzić, dodając do tego jeszcze zacięcie i całą dawkę kłótliwości. A mimo to jestem szczęśliwa w związku, mało tego mogę spokojnie powiedzieć że dobraliśmy się idealnie pod każdym względem. To kwestia dogadania się z drugą osobą - jeśli dwoje ludzi łączy uczucie, to zrobią wszystko żeby było dobrze, nawet są w stanie się zmienić... Więc charakter nie ma tu nic do rzeczy. I to nie jest żadna wymówka

A ja sobie w tej chwili mysle, ze ze mna cos jest nie teges. Nikt mnie nie chce.

Ooo, jak z Tobą jest coś nie teges, Pats, to ze mną to już w ogóle...

Joo, zalozmy klub Ci Z Ktorymi Cos Nie Teges.
Moze razem dojdziemy, w czym problem xD

No i dobra, z przyjemnością!

ja też się dopisuję, ja też! xd

No to mamy już szefa, zastępcę szefa i skarbnika, rewelacja!

To nie ma byc kwestia czy ktoś Was chce czy nie. Bo najczęściej jest tak, że spotykasz kogoś, poznajesz a jak spojrzysz mu w oczy to mimo tego że ma milion wad i nie jest Bradem Pittem to wiesz że jest to ktoś z kim chcesz spędzić resztę życia... Mój poprzedni związek a w zasadzie to jak się skończył leczyłam ponad półtora roku. I cholernie bałam się znowu komuś zaufać. Ale to nie zależy od nas, albo spotykasz kogoś z kim wiesz że coś stworzysz albo nie... I w pewnym sensie nie prawdą jest że nie powinno się szukać... Powinno,ale nie na siłę - wychodząc do ludzi i poznając wciąż nowych dajemy szanse żeby ten ktoś nas spotkał... Bo można czasem nie widzieć że miłość na nas patrzy, bo szukamy tej idealnej, książkowej. A prawda jest taka że jeśli ktoś pokocha nas całym sercem, to jest lepszy od miliarda innych.

Sarah napisał:To nie ma byc kwestia czy ktoś Was chce czy nie. Bo najczęściej jest tak, że spotykasz kogoś, poznajesz a jak spojrzysz mu w oczy to mimo tego że ma milion wad i nie jest Bradem Pittem to wiesz że jest to ktoś z kim chcesz spędzić resztę życia... Mój poprzedni związek a w zasadzie to jak się skończył leczyłam ponad półtora roku. I cholernie bałam się znowu komuś zaufać. Ale to nie zależy od nas, albo spotykasz kogoś z kim wiesz że coś stworzysz albo nie... I w pewnym sensie nie prawdą jest że nie powinno się szukać... Powinno,ale nie na siłę - wychodząc do ludzi i poznając wciąż nowych dajemy szanse żeby ten ktoś nas spotkał... Bo można czasem nie widzieć że miłość na nas patrzy, bo szukamy tej idealnej, książkowej. A prawda jest taka że jeśli ktoś pokocha nas całym sercem, to jest lepszy od miliarda innych.

zgadzam sie:) nie można się zamykać, trzeba być otwartym ale też nie narzucać się....
Sarah u mnie podobnie się zakończył poprzedni związek- wielkim hukiem. Tylko że tak mi się życie potoczyło że szybko spotkałam pewnego pana i tamto poszło w expresie w zapomnienie. W życiu nie byłam tak szczęśliwa:) ale może to kwestia tego że Paweł jest starszy ode mnie o 5 lat i ten związek zupełnie inaczej wygląda niż poprzedni:)

A ja i tak ostatnio stwierdziłam, że nie potrzebuję kontaktu z innymi i że dziczeję wśród ludzi, choć jestem bardzo otwarta i łatwo nawiązuję znajomości. Nie wiem, co mi się stało, ale lepiej czuję się w domu niż np. na uczelni. I jestem szczęśliwa. Nigdy nie potrzebowałam chłopaka i nadal nie potrzebuję, choć, nie przeczę, z pewnością fajnie byłoby takowego mieć. Nie wiem, jak to jest być w związku i dlatego nie uważam, że jest mi to absolutnie niezbędne do życia. Robię to, co kocham i to się liczy.

ale może to kwestia tego że Paweł jest starszy ode mnie o 5 lat i ten związek zupełnie inaczej wygląda niż poprzedni:)

Ja na temat wieku mojego mężczyzny lepiej się nie będę odzywała... haha

Sarah napisał:

ale może to kwestia tego że Paweł jest starszy ode mnie o 5 lat i ten związek zupełnie inaczej wygląda niż poprzedni:)

Ja na temat wieku mojego mężczyzny lepiej się nie będę odzywała... haha

odezwij sie kolezanko

+8.

no i super:) najwazniejsze jest zeby znalezc wspolny jezyk i swietnie sie rozumiec:)

8? Ja myslalam, ze ty to mowisz o 15+. 8 to jeszcze strasznie nie jest.

No dokladnie:) normalnie, wiesz Sarah ja bym sie dziwila jakbys miala chlopa ok 30tki a tak to luz:)

Dzisiaj Noc Swietojanska Ktos cos robil?
Ja zapalilam kolorowe swiecie i kadzidelka

Co ty dajesz , dzisiaj dzień ojca

zawsze sądziłam, że różnica wieku nie ma AŻ jakiegoś wielkiego znaczenia jeśli chodzi o związek.. dopóki sama nie znalazłam się w sytuacji, kiedy on jest starszy i to całkiem dużo.
mam 17 lat, on 25. I sama nie wiem, czy chcę spróbować..

Jeśli masz wątpliwości, to chyba z powietrza się nie wzięły ;> Osiem lat to jednak nie tak dużo, ale różnice w postrzeganiu świata czy w pojmowaniu słowa "związek" faktycznie mogą być i to jest strasznie wkurzające o.O
Mam koleżankę, która ma 19 lat, a jej chłopak 28. Są ze sobą już jakiś czas, świetnie się dogadują i jest git. Dlatego myślę, że to nie różnica WIEKU ma znaczenie.

Ja zawsze sądziłam, że właśnie potrzebuję kogoś starszego i dojrzalszego, bo raz, że ze mnie sierota boża, a dwa, że rówieśnicy mnie dobijają.

Wiem, że każdego obchodzi moje zdanie ;>

Ja jestem z mężczyzną 8 lat starszym od jakiegoś czasu... I dam Ci dobrą radę, która działa przy każdym związku. Jeśli widzisz czerwone światełko ostrzegawcze, które mruga przy tej drugiej osobie to odpuść. Dlaczego - żeby się nie potrzebnie nie ranić. Może różnica jest ta, że ja praktycznie sama na siebie zarabiam, wiem co to praca i odpowiedzialność za innych, może wcześniej dorosłam i dlatego jest nam dobrze. Byc może. Wiem że kiedy będzie chory, to będę potrafiła się nim zaopiekować. Wiem, że kiedy musiał wyjechać na 1,5 miesiąca za granicę w interesach to nawet nie miałam najmniejszej wątpliwości do wierności - czy to mojej czy to jego. Jeśli nie jesteś pewna stabilności uczucia, tego że poczekasz ( a będziesz musiała czekać, bo uwierz mi - Twoi rodzice nie będą zachwyceni jeśli go nie poznają i jeśli on nie będzie umiał z nimi rozmawiać i przekonać że nie chce Twojej krzywdy) , a będziesz musiała poczekać kilka lat, to nie rań go. W tym wieku ludzie myślą już o stałych związkach. Nie chcą "chodzenia" ze sobą, nie chcą mieć dziewczyny czy chłopaka. Chcą mężczyzny i kobiety, kogoś, kim mogą się zaopiekować i kto będzie mógł zaopiekować się nimi. Zupełnie inaczej będzie Cie odbierał, chociaż Ty będziesz go dobierała oczami nastolatki, on będzie szukał kobiety. I jeśli nie jesteś pewna, czy stać Cię na pewne poświęcenia, czekanie na niego, bo przecież pracuje lub studiuje (albo jedno i drugie), może nie w tym mieście, może będzie musiał od czasu do czasu wyjechać, może długo pracować... To nie będzie słodkie chodzenie za rączkę po szkole... To jest zupełnie co innego niż związek z kimś w Twoim wieku... To już jest coś, nie tylko zauroczenie...

No właśnie, ja tak się wiecznie zastanawiam po co komu dziewczyna kiedy ma się mniej niż 16-18 lat i tak się z nią zerwie kiedyś więc ???

Pewnie dla jaj ;>